تحقیق در مورد آفریقا

افریقای سیاه كه هنر سیاهان در آن به اوج شكوفایی خود رسیده است، حاشیه غربی تا مركز قاره آفریقا را دربرمی گیرد. این سرمزین گذشته ای با اساطیر كهن و افسانه های جادویی دارد كه بیانگر واسطه خدایان با قدرت طبیعی است. قدرتی كه همه از او یاری می طلبند و خدایان دیگر با او در ارتباسط هستند. در واقع هنر افریقای سیاه كه از نظر یك افریقایی فقط تنها بدان گرایش های شخصی و موقعیت های اجتماعی و سیاسی و معتقدات و آیین های مذهبی است در اوایل قرن بیستم بوسیله‌ی اروپایینان به عنوان یك هنر شناخته شد و مورد مطالعه قرار گرفت. با بازشدن پای مجسمه های افریقایی در سال های اول 1900 روحی تازه د فضای هنری اروپا دمیده شد. هنرمندان كه بیشتر از هر گروه دیگری شیفته و شیدای این مجسمه ها بودند با دیدن آنها جرأت بیشتری برای بیان عقایدشان می یافتند. پیدایش هر مجسمه تازه‌ای سرآغاز به وجود آمدن بحث های هیجان‌انگیز و منبع الهام برای پیشروان مكاتب و مفاهیم جدید بود. در سال 1905 یك ماسك فانك به دست ولافنگ افتاد. آندره دورن كه با دیدن این ماسك از ادای كلام بازمانده بود آن را از ولامنگ خرید و به پیكاسو براك نشان داد و تحسین هر دو را برانگیخت. با پیدا شدن مكاتب جدید مثل كوبیسم، سورئالیبسم و سمبولیسم در اروپا و رونق موسیقی جاز در آمریكا ناگهان، نگاهها به طرف افریقا دوخته شد و تأثیرپذیری ها و بهره گیری هایی كه هنرمندان به نام زمان از هنر سیاهان می كردند به زودی پای این هنر را به موزه ها و نگارخانه ها كشاند.

به این ترتیب تاریخ كشف مجسمه های افریقای سیاه را به عنوان نوعی از هنر باید اوایل همین قرن دانست. و به حق افتخار آن به هنرمندان آن زمانه داد. هنر افریقا اعم از مذهبی و غیرمذهبی تحت تأییر گروه قومی، ملیت، شرایط زنددگی، آب و هوا و فرهنگ هر منطقه است. و با این عوامل ارتباط مستقیم دارد. در افریقای سیاه هر اثری كه به وجود می آد، آمیخته ای است از تفكر و اعتقاد مردم و تأثیر عمیقی یا سطحی كه هر اسطوره در زندگی روزانه آنها می گذارد. در این هنر زیبایی به مفهوم آنچه ما یم شناسیم وجود ندارد. در واقع زیبایی، تجسم سیرت نیك است. به همین دلیل شكلی كه آفریده می شود، نماینده صفات باطنی شخصی است، نه چهره ظاهری او.

بنابراین افریقالی سیاه، اسطوره زبان سنت است و نفس بیان بر اهمیت اساطیر و مسبولها در افریقا به درجه ای است كه بسیاری از جامعه شناسان، جوامع و فرهنگ های افریقاییان را به نوعی تظاهر مادی كه از این مفاهیم ناشی می شدند تعبیر كرده اند. به طور كلی اسطوره به شكل ثابت وجود ندارد و تحت تأثیر تحولات تاریخی قرار گرفته و به وسیله ادبیات شفاهی سینه به سینه از نسلی به نسل نسل دیگر منتقل شده است.

افسانه های اساطیری بیشتر بیانگر رویدادهای كلی هستند مثل آفرینش دنیا، جدا شدن خدای خالق از مخلوق، تولد قهرمانان و بنیانگذارن سرزمین ها و امپراطوری ها، پیدایش مرگ و آمرزش.