بررسی روند اتصال بین دوماده سرامیکی و اتصال بین یک ماده سرامیکی با فلز

توضیحات :

فهرست عناوین

فصل 1 - متالیزه كردن و تكنیكهای آن

1-1 ) فرایند متالیزه كردن

1-2 ) تكنیك پودر فلز زینترشده

1-3 ) تكنیك نمك فلز نسوز یاراكتیو

1-4 ) تكنیك پودر شیشه‌ / فلز

1-5 ) تكنیك رسوب دادن بخار

فصل 2- روشهای اتصال سرامیك به فلزبا استفاده از فازجامد

2-1) تكنیك استفاده از پرس گرم

2-2) اتصال بوسیله بانددیفوزیونی

فصل 3- روشهای اتصال سرامیك به فلز با استفاده ازفاز مایع

3-1 ) لحیم‌كاری

3-2 ) جوشكاری (Brazing)

فصل 4 - اتصال سرامیكهای اكسیدی به یكدیگر

4-1) اتصال سرامیكهای اكسیدی به یكدیگر با استفاد از شیشه

فصل 5- اتصال سرامیكهای غیر اكسیدی

5-1) واكنشهای اتصالی

5-2 ) روشهای اتصال

5-3 ) اتصال حالت جامد

5-4 ) اتصال یوتكتیك

5-5 ) خواص اتصال

5-6 ) مواد مخصوص اتصال

فصل 6 - كاربرد سرامیكها و اتصالات آنها

6-1 ) كاربرد در دستگاههای خودكار

6-2 ) كاربرد در الكترونیك

6-3 ) مصارف هسته‌ای

6-4 ) كاربردهای متفرقه

چكیده :

در این مجموعه روند اتصال بین دوماده سرامیكی و اتصال بین یك ماده سرامیكی با فلز بررسی می‌شود. در ابتدا اتصال بین سرامیك با فلز بررسی می‌شود كه این اتصال نیازمند متالیزه كردن یا فلزی كردن سطح سرامیك می‌باشد چرا كه با این كار جذب و چسبندگی فلز به سرامیك بهتر انجام می‌شود. ابتدا فرایند متالیزه كردن توضیح داده می‌شود و بعد انواع تكنیكهای آن كه عبارتند از 1- تكنیك پودر فلز زینتر شده 2- تكنیك نمك فلز نسوز 3- تكنیك پودر شیشه / فلز 4- روش رسوب دادن بخار

بعد از متالیزه كردن اتصال سرامیك به فلز با استفاده از فاز جامد و فاز مایع توضیح داده می‌شود. اتصال در دوفاز جامد دو قسمت دارد 1- اتصال پرس گرم 2- اتصال بوسیله باند دیفوزیونی و اتصال با استفاده از فاز مایع نیزدو قسمت دارد 1- لحیم‌كاری 2- جوشكاری (Brazing) درفصل بعد اتصال سرامیكهای اكسیدی با استفاده از شیشه مورد بحث قرار می‌گیرد. و در این مورد مقاله‌ای درباره اتصال آلوسینا به یك كامپوزیت عنوان می‌شود. اتصال سرامیكهای غر اكسیدی مبحث بعدی می‌باشد كه شامل سرفصل‌های زیررا شامل می‌شود: 1- واكنشهای اتصالی 2- روشهای اتصال 3- اتصال حال جامد 4- اتصال یوتكتیك 5- خواص اتصال 6- مواد مخصوص اتصال درفصل آخر نیز كاربردهای سرامیكهای پیشرفته و اتصالات آنها مورد بررسی قرار می‌گیرد.

مقدمه

تعریفی كه برای اتصال مواد یا همان جوینینگ می‌توانیم داشته باشیم عبارتست از :

نزدیك كرد دو ماده به یكدیگر به طوری كه سطوح این دوماده یك فصل مشترك را تشكل دهند و این دوماده را بوسیله روشهای مختلفی مانند: بستهای مكانیكی، انواع چسبها، ایجاد یك باند شیمیائی و یا ایجاد یك باند دیفوزیونی متصل به یكدیگر نگه‌ می‌دارند.

در این رساله در مورد روشهای اتصال سرامیك به سرامیك و سرامیك به فلز بحث خواهد شد. عمل جوینینگ یا اتصال، استفاده از سرامیكهائی را كه نمی‌توان بصورت تكی استفاده كرد آسانتر می‌كند. ویا اینكه هزینه آ‌نها بوسیله جوینینگ پائین می‌آید.

در حقیقت وقتی دو قطعه به هم متصل می‌شود ماده حاصل تقویت شده و استحكام بهتری پیدا می‌كند. كاربرد قابل توجه برای اتصال سرامیكها وابسته است به كار اجزاء سرامیكی در دماهای بالا و ایستادگی آنها در برابر تنشها او گرادیانهای بالای حرارتی . از جمله مواردی كه می‌تواند گرادیانهای حرارتی و تنش در اتصال ایجاد كند عبارتند از روند سرمایش قطعه كه باعث ایجاد گرادیان حرارتی درداخل اتصال می‌شود. حركتهای پاندولی و چرخش كاربر نیز ایجاد تنش می‌كند. برای طراحی سیستمهائی با اتصالات سرامیكی نیازمند یك سری اطلاعات از مواد موجود در لایه‌ها می‌باشیم كه این اطلاعات شامل شاخت خواصی از قبیل: انبساط حرارتی، ویسكوزیته، مدول الاستیك، استحكام، تافنس شكست، خزش و خستگی می‌باشد. قابل دسترس بودن تكنیكهای اتصال و داشتن اطلاعات كافی و مفید از این خواص در طراحی مناسب سیستمها با ساختار سرامیكی در دماهای بالا تأثیر بسزائی خواهد گذاشت. اتصال سرامیك به سرامیك و سرامیك به فلز حداقل بوسیله یكی ازسه روش زیر انجام می‌شود.

1- اتصال مكانیكی: كه به صورت بستهای مكانیكی می‌باشد مثل نگهداری نسوزهای كف كوره بوسیله قالبهای فلزی

2- اتصال مستقیم، كه این اتصال به این صورت است كه دوسطح خیلی تخت را روی هم قرار می‌دهند و تارسیدن به مرحله دیفوزیون آنها را تحت فشار قرار می‌دهند. مكانیزم اتصال در این روش ایجاد یك باند دیفوزیونی می‌باشد.

3- اتصال غیر مستقیم: در این روش محدوده وسیعی از باندهای واسط شبیه چسبهای آلی، شیشه‌ها، شیشه سرامیكها، تركیبات اكسیدی (شامل سیمانها و ملاتها) یا بعضی از فلزات استفاده می‌شوند. لایه‌های واسط فلزی استفاده می‌شوند. بعنوان عامل تولید باند دیفوزیونی حالت جامد كه به این لایه‌های واسط فیلریا پركننده می‌گویند]1[

1-1- فرایندمتالیزه كردن: كه در آن یك لایه فلزی نازك به یك زمینه سرامیك متصل می‌شود كه اغلب بعنوان یك لایه واسط است. فرایندهای متالیزه كردن قابلیت‌ترشدن سطوح سرامیك برای فلزات فیلر را بهبود داده و عضو فلزی می‌تواند به بستر سرامیك فلزی متصل شود. موفق‌ترین متصل كننده‌های سرامیك به فلز بوسیله جوش‌كاری یك عضو فلزی به سرامیك متالیزه همراه با فلز فیلربرنجی با پایه نقره تولید شده‌اند. فرایندهای متالیزه كردن هنوز از تكنیكهای باكاربرد وسیع برای اتصالهای فلز به سرامیك می‌باشد. البته بهبودهای حائز اهمیت در تكنیكهای متالیزه كردن انجام شده و چندین فرآیند جدید ایجاد و ارزیابی شده است. همچنین تحقیق جامع درمورد واكنشهائی كه در هنگام متالیزه كردن سطح سرامیك روی می‌دهند دراثر بخش بودن متالیزه سهیم است.

رویه های متالیزه كردن نیز جهت بهبود قابلیت‌ تر شدن سطح سرامیك بوسیله فلزات و پركننده‌های متعارف بادمای پائین ایجاد شده‌اند. بعدا محققان دریافتند كه برخی فلزات فعال و آلیاژها یا تركیباتشان می‌توانند سطوح سرامیك غیر متالیزه را تحت شرایط سرامیك تر نمایند. هرچند تفاوت‌های فرایند فلز فعال جهت تولید اتصالهای سرامیك به فلز بكار رفته، اما هنوز جهت تولید این اتصالات بصورت تجاری بكار می‌رود. در مروری در خصوص پیشرفتهای انجام شده در این زمینه باید تأكید شود كه متالیزه‌كردن، آمادگی سطح برای سرامیكهاست نه یك فرایند اتصال ] 1 [

فرایند متالیزه كردن معمولا برای سرامیكهای اكسیدی استفاده می‌شود كه به صورت مخلوطی از یك فاز شیشه ویك فلز نسوز می‌باشد. علت استفاده از فاز شیشه ایجاد یك باند بین فلز نسوز و سرامیك اكسیدی می‌باشد. فرایند متالیزه كردن در دولایه انجام می‌شود. لایه اول متالیزه شامل مخلوطی از فلز نسوز و شیشه می‌باشد كه روی سطح سرامیك روكش می‌شود. درحقیقت سطح سرامیك را بوسیله این مواد كه معمولا شامل تنگستن (w) مولیبدنیوم (Mo)، اكسید منگنز (Mno) و مقدرای شیشه فریتی می‌باشد نقاشی می‌كنند. درضمن برای نقاشی كردن، این مواد را همراه بایك حامل و یك حلال مورد استفاده قرار می‌دهند. برای رسیدن به یك حدمطلوب از متالیزه كردن پارامترهای متعددی دخیل هستند، از آن جمله می‌توان به مواردی نظیر: درجه حرارت، زمان، وضعیت اتمسفر و ضخامت لایه‌ نقاشی شده اشاره كرد: متدهای رایج برای متالیزه كردن عبارتند از: اسپری كردن، چاپ شابلنی، تزریق یا نقاشی بوسیله نازل و انتقال با استفاده از چرخ یانواز نقاله. دستیابی به یك ضخامت مشخص به خواص رئولوژی ماده نقاشی شونده و نوع روش متالیزه كردن بستگی دارد. یكی از خواص مهم ماده نقاشی شونده كه‌در كنترل ضخامت مورد بررسی می‌گیرد ویسكوزیته می‌باشد. نتایج حاصل از متالیزه كردن بوسیله روشهای مختلف درجدول 1-1 آمده است.

درلایه‌ دوم متالیزه ازیك فلز مانند نیكل، مس، طلا، قلع یا سرب استفاده می‌شود این لایه بوسیله الكترولیت ته‌نشین می‌شود. ضخامت این لایه معمولا 4-2 می‌باشد. البته دربرخی موارد لایه مذكور بوسیله احیای اكسیدهای فلزی مطلوب تولید می‌شود. این لایه‌های ثانویه چندین كار انجام می‌دهند و این روش به كار رفته جهت اتصال سرامیك به فلز بستگی دارد. چنانچه قرار باشد این اتصالات با فلزات فیلتر پایهیا انجام شود روك‌ها دارای كاربردهای زیرمی‌باشند:

1) وقتی فلزات به كاررفته برای متالیزه كردن بوسیله فلزات فیلر با دامای پائین‌، تر نمی‌شوند پوشش سطحی را همراه با فلزی فراهم می‌كند كه به آسانی بوسیله چنین فلزات پركننده تر شوند

2) تاحدی فلزات پوشش دهنده بعنوان مانعی برای نفوذ لایه متالیزه بوسیله فلز پركنده عمل می‌كندبرخی فلزات پركننده با فلزاتی واكنش می‌دهند كه برای متالیزه كردن بكارمی روند

چنانچه این واكنش تا مدت زیادی دوام داشته باشد، فلز پركننده می‌تواند در روكش متالیزه نفود كرده و آنرا از سرامیك بلند كند روكش‌های متالیزه شده معمولا با پوشش می‌شوند تا نفوذ را به تأخیر انداخته وبا پوشش داده شده تا نمناكی خوبی را فراهم كند. اتصال سرامیك به فلز بوسیله روشهائی غیراز جوشكاری نیز تولید می‌‌شود. عمل پوشش كاركردهای دیگری نیز دارد. مثلا اتصالات جوش كاری شده نیازمند موادی هستند كه انتشار میان سطح سرامیك متالیزه و فلز را ارتقا می‌بخشد.

2-1 تكنیك پودر فلز زینترشده:

در این فرایند پودرهای فلزی جداشده با یك چسب مناسب تركیب می‌شوند تا سوسپانسیون یا خمیری را تولید كنند كه بتواند روی سطح سرامیك رنگ شود. این روكش بوسیله حرارت به سرامیك زینتر می‌شود. این كار بوسیله گرمایش سرامیك دردمای بالا درفضای كنترل شده انجام می‌شود. معمولا یا دركاربردهای دما بالا بكار می‌روند. ، ، ، نیز بكار رفته‌اند. متداولترین فرایند ازای دست فرایند شلی منگنز است كه در آن پودربا پودریانورد می‌شود تا ذره‌ای از1 تا 2 تولید كند. گاهی پودرهای فلزی بجای اكسیدها بكار می‌روند. یك سوسپانسیون با استفادها از یك چسب نظیر نیترو سلوز آماده‌ می‌شود به نحوی كه یك لایه رنگ به ضخامت 10 الی 25 میكرون می‌تواند برای سرامیك پایه به‌كار رود. سرامیك پایه دریك فضای دردمای 100ت پخت می‌شود. برخی اكسیدهای مذكور احیا می‌شوند برخی دیگر باخودشان و سرامیك پایه تركیب می‌شوند تا یك ماده مذاب چسبنده را شكل دهند این ماده مذاب روی فاز فلزی زینتر شده را می‌پوشاند و كاملا سرامیك پایه را تر كرده و سخت می‌‌شود. تا یك فاز شیشه رادرهنگام سردشدن ایجاد كند. این فاز شیشه‌ كمتر از سرامیك پایه متراكم می‌شود و لذا با فاز فلزی درفشار قرار می‌گیرد. بنابراین فاز شیشه‌ای قویا به فلز زینتر شده و سرامیك پایه می‌چسبد. لایه مقاوم متالیزه شده نوعاضخامت داشته و می‌تواند بصورت لایه‌ای ضخیم از 2 ای 4 میكرومتر از نیكل یا مسپوشش گردد تا ترشدن را حین جوشكاری بهبود دهد. استحكام كششی اتصال سرامیك به فلز از70 یا بالاتر دردسترس می باشد.

فرایند ایجاد شده بوسیله ملت و اسپرك بوسیله صنعت بعنوان روش استاندارد پذیرفته شده تا سطوح سرامیك را متالیزه كنند. اختلافات زیادی جهت گسترش فرایند ایجاد شده است. برای تولید كم و بدنه‌های شكل‌گرفته مخلوط متالیزه معمولا همراه بایك پرس كوچك استعمال می‌‌شود. باید توجه كرد كه از این روكش بصورت یكنواخت استفاده می‌شود. روكش كاری بوسیله اسپری و روكش كاری رولر وغربال كردن نیازمند تجهیزات بیشتر بوده و برای تولید در حجم زیاد مناسب است. این مخلوط متالیزه می‌تواند روی نوار انتقالی برای استعمال برسطوح سرامیك تهیه شود. در تولید این نوار مخلوط متالیزه بطور یكنواخت روی صفحه پلی‌اتیلن پخش شده و با چسب ضدفشار روكش می‌شود. و بوسیله یك ورق محافظت می‌شود. برای استفاده این ورق محافظ برداشته شده و بدنه‌های سرامیك روی نوار فشار داده می‌شوند. وقتی سرامیك از روی نوار بلند می‌شود روكش متالیزه به این بخش انتقال می‌یابد. زینتر كردن هم به صورتی معمول انجام می‌شود. صنعت دارای عملیات‌های انتقال نوارخودكار و همچنین روش‌های دیگری برای استعمال مخلوط‌های متالیزه برای بدنه‌ها یا اجسام سرامیكی می‌باشد. سایر تحقیقات نشانگر برنامه‌های جامع انجام شده بوسیله محققان جهت قابلیت اطمینان فرایند متالیزه پودر فلزی زینتر شده می‌باشد. براساس یك بررسی درخصوص مطالب در این زمینه محققان مشاهدات و تئوری‌های چسبندگی میان روكش متالیزه و جسم سرامیكی را تحلیل كرده‌اند تا درجات موادی را كه این چسب را بهبود می‌دهند تعیین كنند. براساس این رویه تحلیلی بیش از 200 مخلوط، متالیزه فرموله و ارزیابی شده‌اند. اثر بخش‌بودن متالیزه توسط تست‌هائی از قبیل چسبندگی، استحكام پوسته، استحكام فشاری و استحكام كششی مورد سنجش قرار گرفته است. تستهای مذكور نشان می‌دهد كه بسیاری از فلزات و اكسیدها می‌توانند بجایبه‌‌كار روند. دست كم16 مخلوط متالیزه تركیباتی با قدرت برابر یا بیشتر از قدرت تولید شده بوسیله فرایند مولی منگنز را تولید می‌كنند كه می‌توان نتیجه‌ گرفت:

1) استحكا كششی اتصال سرامیك به فلز همراه با مثلا 3 قسمت باافزایشكاهش می‌‌یابد حداكثر قدرت كششی 196، 152 و110 برای به ترتیب سرامیك‌های بادرصدهای 94، 96، 6،99 می‌باشد.

2)‌ دامنه دمای زینترنیگ بهینه 1500 الی 1600 است.

3)‌ مخلوط‌های متالیزه برای بدنه - 6/99% نیازمند افزودنیا مواد دارای سیلیكات جهت تولید اتصالات رضایتبخش است. سایر تركیبات متالیزه با پایه مخلوط می‌شوند با افزودنی‌های: هیدرید تیتانیوم، Fe واكسیدهای فلزی زیاد مخلوط می‌شود كه جهت افزایش چسبندگی لایه متالیزه به سطح سرامیك می‌باشد، شخصی بنام تنتارلی برنامه را گزارش كرد كه جهت ایجاد مواد متالیزه با دمای پائین تدوین شده است.

حال معلوم است كه ریز ساختارها و ویژگیهای تغییر سرامیك‌ها درهنگام حرارت دردمای بالا نیازمند زینترنیگ روكش‌هایمی‌باشد. مثلا گزارش شده است كهقدرت اتصال درمقابل مدول گسیختگی، تخلخل و غلظت وقتی افزایش می‌یابد كه دمای پخت ازفراتر رود بنابراین افزایش 4/1 دصدی درطول یك سرامیك بامیزان آلومینای 96% گزارش شده‌است. چنین تفاوتهائی در ابعاد فیزیكی دردماهای1000 الی 1900 روی نمی‌دهد. یك‌سری از رنگهای متالیزه برمبنای اكسیدهای فلزی ، و فرموله می‌شوند درحالیكه بیشترین توجه را بعنوان یك جزء متالیزه دریافت می‌كند. همچنینبررسی شده‌ است تا سرامیك‌ها

را برای كار دردای بالا متالیزه نماید. تنتارلی توجه می‌كند كه:

1) هیچ تفاوتهای قابل توجه در قدرت اتصال وجود ندارد و این صرفنظر از ضخامت روكش و دمای متالیزه می‌باشد. 2) استحكام‌های كششی متوسط 189 الی 96 همراه با سرامیك‌هایمختلف بدست می‌آید 3) تستهای دوره گرمائی جهت ارزیابی قابلیت اطمینان اتصال بدست با سیستم متالیزه دمای پائین نسبت به قابلیت اطمینان بدست آمده همراه با دمای بالای متعارف است و هیچ تفاوت قابل ملاحظه‌ای در نتایج ذكر نشده است.

5)‌ سیستمهای متالیزه با دمای پائین به روش‌های نوار انتقال و قیلتر یا غربال با فرایند MO – Mn منطبق می‌باشند. متالیزه كردن در دمای پائین مزایای اقتصادی همراه با دمای زینتراسیون پائین و فضای زینتراسیون با اهمیت كمتر را ارائه می‌‌كنند.

1-3 تكنیكهای نمك‌فلز نسوز یا راكتیو:

محلولهای این نمكها جهت متالیزه كردن سرامیك پایه بكار رفته‌ است. سرامیك پایه همراه با محلولی از نمك فلزی رنگ می‌شود و سپس دردمای بالا حرارت داده می‌شود. تانمك فلزی را بصورت احیا درآورده و بر سرامیك متصل می‌شود. لیتیم مولیبدیت محلول درآب و برخی تركیبات فلزی در تنوعی از حلالها به كار رفته‌اند. تمامی این تركیبات دردمای پائین جداشده و لایه‌ای چسبنده‌ را روی سرامیك قرار می‌دهند. تنتارلی برنامه‌ای را شرح داد كه جهت توسعه رویه‌های متالیزه بادمای كم از طریق استفاده از نمكهای فلزی محلول در آب برای متالیزه بكار می‌رود. این نمكها در مقادیر زیادی از آب حل می‌شوند. سپس این محلول در قطعات تسترنگ می‌شوند كه جهت تسهیل خشك‌ شدن از قبل حرارت داده می‌شوند. بعد از خشك‌شدن این قطعات سرامیك تا حرارت می‌بینند. البته دركه نقطه شبنمی‌شدن آن است. این قطعات با جوش‌‌كاری می‌شوند و قطعات مذكور در تنش و فشار تست می‌شود تارویه متالیزه‌كردن را ارزیابی كنند. محلول مولیبدیت آمونیوم و نیترات منگنز امكان كمترین حركت درنواحی رنگ نشده را نمی‌دهد و اتصالهائی را با بالاترین استحكام كششی متوسط تولید می‌‌‌كند. همچنین مشاهده شده كه 1) محلولهای متالیزة‌ غلیظ اتصالاتی همراه با قدرت‌های اتصال و حركت بیشتر را نشان می‌دهد.

2) قدرتهای اتصال بدست آمده بوسیله متالیزه شدن قابل توجه می‌باشد. محلولهای نمكهای مذاب نیز جهت متالیزه كردن سطوح سرامیك بكار می‌روند. دو دانشمند این فرایند را بعنون وسیله‌ای برای روكش‌كردن بررسی می‌كنند. دراین فرایندمخلوط 90 درصدیا و 10% پودر آماده شده ئ دریك ظرف دربسته تحتحرارت می‌بینند. پودرمعمولا حاولی 2 الی 5% بصورت می‌باشد. مكانیزم روكش به این صورت است كه و واكنش داده تا كلرید و فلزی را شكل می‌دهد. بطوری كلی یك سطح سرامیك روكش می‌شود توسط یك ورقه نازكیامخلوطی از قلیائی‌ها خاكی بدنه سرامیك درورقهروكش شده قرار می‌گیرد. ضخامت روكش می‌تواند بوسیله تنظیم زمان و دما تغییر كند.

1-4 تكنیك پودر شیشه‌ / فلز:

مخلوط‌های تقسیم شده پوردهای فلزی و شیشه‌ها در یك محیط‌ آلی سطح سرامیك را متالیزه می‌‌كند. این تكنیك برای متالیزه كردن سرامیك‌هائی قابل استفاده است كه شامل فاز شیشه‌ای نیستند. این فرایند برای كاربردهای غیرخلاء بكار می‌رود كه در آن هزینه پائین درهرواحد دردرجه اول یك عامل كنترل كننده می‌باشد. استحكام و قابلیت‌های دما بالا دردرجه دوم قرار دارند. روكش‌های تولید شده دراین روش می‌توانند هم پوشش دهنده باشند و هم اتصالات لحیم‌شده‌ می‌تواندروی آن انجام شود فلزاتی مثل ، و جهت متالیزه‌ كردن سرامیك بكار می‌روند اما رایج‌تر است نویسندگان بسیاری درمورد تولید لایه‌های نازك، تكنیكهای روكش كاری و روش‌های خشك‌كردن و حرارت‌‌دادن بحث كرده‌اند. سایر مطالعات اثر دما برچسبندگی نقره به سرامیك را تعیین می‌كند و معلوم شده كه چسبندگی به تركیب شیمیائی شیشه‌ گداز‌آور در مخلوط رنگ نقره و سرامیك بستگی دارد. سرانجام هریتیج و بالم اشاره دارند به اینكه سرامیك‌ها بوسیله احیای محلولهای نمكی فلزات متالیزه می‌شوند این محلولها برای ته‌نشین كردن لایه‌ای ازو یاسایز فلزات بكار می‌رود

1-5 تكنیك‌ رسوب‌دادن بخار:

این فرایند‌های بخار بكار رفته جهت متالیزه‌كردن سرامیك به دودسته تقسسیم می‌شوند. فیزیكی و شیمیائی. این تكنیكها شامل تصعید و تبخیر، اسپاترینگ، پوشش یونی، می‌باشند.

1) تبخیر و تصعید: ماده روكش‌كننده حرارت داده می‌شود تا تعداد اتمها و مولكولهای موجود درسطح آن جهت ایجاد ته‌نشین‌مطلوب به حدكفایت برسد. برخی غیرفلزات می‌توانند دراین حالت ته‌نشین شوند.

2) اسپاترینگ: اسپاترینگ فیزیكی نرمال بوسیله بمباران كاتد بوسیله یون گاز بی‌‌‌اثر باعث خروج اتمهای مذكور از سطح كاتد به گاز محیط می‌شود. ته‌نشین شدن اتم‌ها در زمینه‌نزدیك روكش نازكی از ماده‌ای كه درهدف بمباران قرار گرفته را تولید می‌كند.

3) پوشش یونی: اتم‌‌های فلزی تبخیرشده یونیزه شده و درمیدان الكتریكی شتاب می‌گیرند یونها با انرژی جنبشی به سطح برخورد می‌كنند استحكام كششی 35 الی با استفاده از تكنیكهای متالیزه ته‌نشین شده بخار فیزیكی بدست می‌آیند.

کلمات کلیدی : متالیزه كردن;پودر فلز زینترشده;جوشكاری;لحیم كاری;روشهای اتصال سرامیک به فلزبا استفاده از فازجامد;اتصال سرامیكهای اكسیدی به یكدیگر;اتصال سرامیكهای غیر اكسیدی;كاربرد سرامیكها و اتصالات آنها