توضیحات :

شكر در لغت « تصور نعمت و آشكار كردن آن است» و در اصطلاح علم اخلاق آمده است، شكر عبارت است از: شناختن نعمت از منعم و شاد شدن به آن و صرف كردن آن در راهی كه منعم به آن راضی باشد.

از این تعریف، معلوم می‌گردد كه شكر، یكی از برترین اعمال و دارای فضیلت بسیار است و از سه عنصر علم، حال و عمل تشكیل می‌شود كه علمای اخلاق آن را به حقیقت شكر تعبیر كرده‌اند. علم عبارت از آن است كه بدانی نعمت، استقلال ندارد و وابسته به نعمت دهنده است.

عنصر حال یعنی، وقتی كه انسان به منعم حقیقی معرفت پیدا كرد و دانست كه نعمت وابسته به اوست، ثمره‌اش این است كه از این نعمت، در دل شادی و سروری همراه با خضوع و تواضع ایجاد می‌شود، و به این جهت نعمت را هدیه‌ای از سوی خدا و توجّهی از جانب او به خود می‌داند. و امّا سومّین عنصر، عمل می‌باشد و آن اقدام به چیزی است كه مقصود و محبوب منعم است، این عمل ممكن است با قلب، زبان یا اعضای دیگر انجام شود.

قلب « شكرگزار » همواره به یاد نعمت و بخشش « نعمت گستر » و بزرگداشت و

کلمات کلیدی : مفهوم شکر نعمت در قران وسنت;تحقیق مفهوم شکر نعمت در قران وسنت;تحقیق درباره مفهوم شکر نعمت در قران وسنت;مقاله مفهوم شکر نعمت در قران وسنت;مقاله درباره مفهوم شکر نعمت در قران وسنت;تحقیق درمورد مفهوم شکر نعمت در قران وسنت;تحقیق و بررسی مفهوم شکر نعمت در قران وسنت