بررسی مورچه های سیاه آتشین

توضیحات :

مورچه‌ها

(مورچه‌های سیاه آتشین)

تاریخچه:

مورچه‌های سیاه آتشین وارده، به طور اتفاقی از آمریكای جنوبی به صورت تغییرپذیر وراد آلباما شده‌اند. اوّلین گزارش در سال 1918 داده شد. توزیع آن تاكنون منحصر به قسمتهایی از می‌سی‌سی‌پی و آلیاما شده است.

مورچه های قرمز آتشین وارده از حدود سال 1930 وارد شده‌اند و بیشتر از 260 میلیون جریب زمین در نه منطقه جنوب شرقی آمریكا آلوده شده‌اند كه شامل بیشتر قسمتهای فلوریدا، جورحیا، جنوب كارولینا، تینیس، آلباما، می‌سی‌سی‌پی، آركانزاس، و تگزاس و اوكلاهوما می‌باشد.

این‌گونه خیلی فراوان شده است. و وقتی زیاد شده‌اند خیلی از مورچه‌های بومی را بیرون كرده‌اند. توانایی انتشار در غرب و باقی ماندن در آریزونای جنوبی و در طول سواحل اقیانوس آرام تا واشنگتن وجود دارد.

مورچه‌ها سرتاسر جهان روی می‌دهند. مورچه‌های دروگر در غرب رود می‌سی‌سی‌پی و جنوب وجود دارد. كه گونه‌های مشترك شامل مورچه‌ دروگر غربی
Polyygomyrmex occidentalis، مورچه‌های قرمز دروگر p barduts ، مورچه‌های دروگر كالیفرنیا p. californicus و مورچه دروگر فلوریدایی p. badius می باشد.

مورچه برندة برگ تگزاس در نیمه شرقی تگزاس غرب مركزی لویسیانا رخ می‌دهد.

در شمال شرقی آمریكا مورچه‌های مزارع و مورچة پیاده رو و مورچه‌های قرمز، و Alleg heney mound و گونه‌های مشتركی در مناطق چمنزار هستند. خیلی از گونه‌های مورچه‌ها در چمنزارها در منطقة آمریكا بومی شده‌اند.

بیولوژی:

كلنی‌ مورچه‌های آتشین قرمز وارده شامل نوزادان و چندین نوع از بالغین هستند

1- نرهای بالدار كه قابل شناسایی از ماده‌ها هستند با سر كوچكتر

2- ماده‌های قرمز متمایل به قهوه‌ای بالدار

3- كارگرها

مورچه‌های كارگر ماده های عقیم بدون بال هستند. آنها با دفاع كردن ملكه از مزاحمها و باغذا دادن ملكه، تنها غذایی كه كارگران ابتدا خورده‌اند و با رهاندن ملكه از خطر، از ملكه محافظت می‌كنند. آنها همیچنین به جستجوی غذا می‌پردازند و از نوزادان مراقبت می‌كنند. نوزادان در تخم كرمی رنگ ساخته می‌شوند و سپس لارو و پوپ ایجاد می‌شود.

شكل بالدار مورچه یا دارای قدرت تولید مثل در تپه‌های خاكی زندگی می‌كنند تا زمانی كه برای جفت‌گیری به پرواز درمی‌آیند. جفت‌گیری اغلب در بعدازظهرها و بعد از یك دورة بارندگی رخ می‌دهد. پروازهای جفت‌گیری بیشتر در بهار و پاییز رخ می‌دهد. نرها بعد از جفت‌گیری می‌میرند. در حالیكه ملكه بارور شده به زمین می‌آید تا یك مكان جهت آشیانه پیدا كند. بالهای ملكه می‌افتد و او شروع به حفر یك حفره می كند كه كلنی جدید را شروع كند. بعضی اوقات چندین ملكه با هم در یك آشیانه می‌توانند پیدا شوند.

یك ملكه جدید باردار شده حدود دو جین تخم می‌گذارد هنگامی كه آنها باز می‌شود 7 تا 10 روز بعد لارو ایجاد می‌شود كه به وسیله ملكه غذا می‌خورند. بعد از آن كه ملكه توسط كاگرها تغذیه می‌شود می‌تواند تا حدود 800تخم در روز بگذارد. لاروها در عرض 6 تا 10 روز تكامل می‌یابند و بعداً پوپ تبدیل می‌شود. بالغ ها 15ـ 9 روز ظاهر می‌شوند.

متوسط هر كلنی شامل 000/100 تا 000/500 كارگر و چندین صد شكل بالدار و ملكه‌ هستند ملكه می‌تواند 7 سال یا بیشتر زندگی كند در حالیكه كارگرها عموماً حدود 5 هفته زندگی می‌كنند. هرچند كه آنها می‌توانند بیشتر زنده بماند.

دو نوع مورچه‌های آتشین وراده وجود دارد. شكل تك ملكه‌ای و شكل چندین ملكه‌ای.

كارگرها در كلنی‌های تك ملكه‌ای داخل زمین زندگی می‌كنند كارگران در كلنی‌های چندین ملكه‌ای آزادانه از یك تپه به تپة دیگر حركت می كند كه نتیجه‌اش یك افزایش برجسته‌ای در تعدد تپه‌ها در هر جریپ زمین بوده است.

مناطقی كه به وسیلة كلنی‌های تك ملكه‌ای آلوده شده‌اند حدود 40 تا 150 تپه در هر جریب زمین می‌باشد (تقریباً كمتر از 7 میلیون مورچه در جریب) و در كلنی‌های كه چندین ملكه وجود دارد بیشتر از 200 تپه در هر جریپ زمین و 40 میلیون مورچه در هر جریب رخ می‌دهد.

مورچه‌های آتشین وارده تقریباً در هر نوع خاكی تپه می‌سازند اما آنها ترجیح می‌دهند در مناطق آفتابی نظیر مراتع پاركها ـ چمنزارها ـ مرغزارها و مناطق كشاورزی لانه‌سازی كنند.

بلندی تپه ها به 18 اینچ می‌رسد كه بستگی به نوع خاك دارد. اغلب تپه‌ها در الوارهای فاسد شده و اطراف كنده‌های درخت و درختان كلنی‌سازی می‌كنند كلنی‌ها می‌توانند زیرساختمانها ایجاد شوند. ساكن كلنی‌ها به طور مكرر از یك مكان به مكان دیگر كوچ می‌كنند. ملكه فقط به نصف دو جین كارگر جهت شروع كلنی احتیاج دارد. آنها می‌توانند تپه‌های جدید را توسعه دهند به چندین صد تپه كه بیشتر هنگام شب رخ می‌دهد.

سیل باعث می‌شود كه آنها كلنی‌هایشان را ترك كنند و شناور باشند تا زمانی كه آنها به زمین دسترسی یابند كه بتوانند تپة جدید را درست كنند.

آنها همچنین می‌توانند به مكانهایی داخل خانه مهاجرت كنند. مورچه‌های آتشین می‌توانند مفید باشند آنها ابتدائاً روی حشرات و بندپایان آفت غذا می‌خورند ما می‌توانیم، به این وسیله نیازمان را به حشره‌كشها در زمینة كشاورزی كاهش دهیم. در مناطق شهری مورچه‌های آتشین روی لارومسگها، ساسها و تخم سوسك حمام و كنه‌ها و دیگر آفتها تغذیه می‌كند.

محل زندگی:

تاریخچه زندگی و عادتها:

سیكل زندگی: در طول پرواز نكاحی مورچه‌ها، هنگامی كه نرها و ماده‌های بالدار جفت می‌شوند و جفت‌گیری می‌كنند، بعداً اسپرم به ماده‌ها منتقل می‌شوند و نرها به سرعت می‌میرند. ماده‌ها به زمین می‌آیند و یك جای مناسب برای لانه‌گزینی انتخاب می‌كنند بالهایشان از دست داده و شروع به تخم‌گذاری می‌كنند. اولین نسل لاروها به وسیلة ملكه غذادهی و مراقبت می‌شوند. و كارگرهای عقیم مورچه‌ها پیشرفت می‌كنند. بعداً تنها نقش آن تخم‌گذاری است.

مورچه‌های كارگر از ملكه و نوزادان (تخم‌ها، لارو، پوپ) مراقبت می‌كنند. لانه را به وجود می‌آورند و از آن نگهداری می‌كنند. از كلنی دفاع می‌كنند و برای غذا به جستجو می‌پردازند.

شكل كلنی مورچه‌های آتشین وارده: شكل بالدار كه دارای قدرت تولید مثل هستند در تپه‌ها زندگی می‌كنند تا زمانی كه آنها به پرواز جفت‌گیری مباردت ورزند اغلب در بعد از ظهر زود و بعد از بارندگی اتفاق می‌افتد. نرها بعد از جفت‌گیری می‌میرند در حالیكه ملكه‌های باردار شده پایین می‌آیند كه یك مكان مناسب جهت كلنی جدید پیدا كنند. بعضی اوقات چندین ملكه یك حفره‌ای حفر می كنند كه یك كلنی جدید را شروع كنند.

یك ملكه جدید باردار شده حدود دوجین تخم به صورت خوشه‌ای قرار می‌دهد. در حالیكه تخم‌ها 7 تا 10 روز بعد باز می‌شوند لارو به وسیلة ملكه غذادهی می‌شوند بعد از آن ملكه توسط مورچه‌های كارگر غذادهی می‌شوند. او می‌تواند تا 800 تخم در متوسط هرروز بگذارد. لاروها 6 تا 10 روز بعد رشد می‌كنند و بعداً پوپ ایجاد می‌شود. و مورچة بالغ در 9 الی 15 روز ظاهر می‌شود. هر كلنی متوسط شامل 000/100 تا 000/500 كارگر، چندین صد فرم بالدار ملكه می‌باشد.

مورچه‌های ملكه می‌توانند 7 سال یا بیشتر زندگی می‌كند درحالكیه مورچه‌های كارگر حدود 5 هفته زندگی می‌كنند هرچند كه آنها می‌توانند به مدت طولانی‌تری زنده بمانند.

دشمنان طبیعی مورچه‌های آتشین قرمز وارده:

میكروارگانیسمها: بعضی از عوامل پاتوژن می‌توانند به مورچه‌ها حمله كنند و چندتایی از آنها جهت كنترل مورچه‌های آتشین به كار برده شود كه شامل میكوراسپوریدین Thelohania Salenopsae باكتری سودوموناس، چندین قارچ پارازیته كه شامل Beuvaviabassia كه به طور رایج جهت كنترل ارزیابی می‌شوند.

كومهای (نمالودهای پارازیته ) Steinerema.spp حشرات را جستجو می‌كنند و وارد بدن حشرات می‌شوند و در بدن آنها پیشروی می‌كنند.

انواع و گونه‌ها در تأثیراتشان متفاوت هستند.

گونه‌هایی كه تا این تاریخ آزمایش می‌شوند باعث شده‌اند كه موقتاً از تپه‌های درمان شده دور شوند اما چند كلنی واقعاً حذف می‌شوند. هرچند كه دشمنان طبیعی اختصاصاً جهت تپه‌های مورچه‌های آتشین به كار می‌رود. اما عموماً این برنامة درمان جهت منطقة وحشی مناسب نیست.

بندپایان شكارچی و پارازیت ها: بعضی از گونه‌های مورچة بومی با مورچه‌های قرمز آتشین وارده برای خاك و منابع غذایی رقابت می‌كنند. آنها مخصوصاً شكارچی مؤثر جهت ملكه‌های مورچه‌های آتشین تازه باردار شده هستند.

شكارچی (Pyemotes TriTici) Strow. itchmite مورچه‌های آتشین ضعیف شده جهت غذا استفاده می‌كنند كه آنها اگر به صورت مستقیم به كاربرده شوند مؤثر نیستند ولی دارای قدرت خطر برای استفاده كننده هستند.

یك امیداواری بزرگی برای موفقیت كابرد عوامل كنترل بیولوژی نظیر مگسهای فورید پارازیته (Diptera) كه به طور رایج در آمریكا برای آزاد كردن آنها ارزیابی شده‌اند. اگر به صورت موفقیت‌آمیزی وارد شوند و ثابت شوند از آنها انتظار می‌رود در ایجاد یك منطقه بازدارنده بزرگتر از یك منطقه بزرگ اما آنها نمی‌توانند مورچه‌های آتشین را از ریشه بركنند.

شناسایی مورچه‌ها و طبقه‌بندی

مورچه‌ها حشرات اجتماعی هستند كه آشیانه‌ها و كلنی‌ها را می‌توان در خارج خانه یا داخل خانه پیدا كرد. بعضی گونه‌ها مكانهایی را برای آشیانه ترجیح می‌دهند. آشیانه شامل یك یا بیشتر ملكه می‌باشد كه تخم می‌گذارد و تخمها به وسیلة مورچه‌های كارگر حمل می‌شود. مورچه‌های كارگر عقیم هستند و یا ماده‌هایی هستند كه قدرت تولید مثل ندارند كه از ملكه‌ها مواظبت می‌كند و برای نوزادان (تخم، لارو، پوپ) به جستجوی غذا می‌پردازند.

بسیاری گونه‌ها تولید مورچه بالدار می‌كنند كه دارای قدرت تولید مثل در یك زمانی از طول سال هستند. اینها نر و ماده‌های مورچه‌ها هستند كه آشیانه را برای جفت‌گیری ترك می‌كنند كه كلنی‌های جدید را درست كنند. هنگامی كه مورچه‌های بالدار در خانه زیاد هستند به این معنی است كه كلنی‌هایشان در جایی در داخل خانه قرار گرفته است. (تشخیص مورچه‌ها بالدار از موریانه‌ها در مشخصات پایین آمده است.)

مورچه‌ها كه متعلق به حشرات هستند از راستة همی‌پترا و خانواده فورمیسیده، بیشتر گونه‌ها در تگزاس رخ می‌دهد. اكثر گونه‌ها به عنوان آفت محسوب نمی‌شوند. هرچند كه دیگر حشرات از مورچه‌ها تقلید می‌كنند و به طور سطحی شبیه آنها هستند، علامت اختصاصی فورمیسیده‌ها شامل یك بخش عمیق بین سینه و شكم می‌باشد. كه به نام Pedical ofmetasoma نامیده می‌شود. این بخش یك یا دو قسمت دارد. بعلاوه آنتنها عموماً زانویی شكل هستند. مورچه‌ها در اكثراً نقاط، حشرات اجتماعی واقعی هستند و كلنی‌ها شامل یك ملكه مورچه‌های نر و مادة قابل بارور كه بالدار هستند و ماده‌های عقیم كارگر كه بدون بال هستند. این گونه‌ها در خاكهای مختلف یك منطقه رخ می‌دهند.

فورمیسیدها دارای 7 تا زیرخانواده هستند و بعضی از آنها كه عموماً از علفزارها گزارش شده‌اند از دو زیرخانواده هستند.

1) زیرخانواده میر میسینه‌ها: (آنتن 10 بندی با 2 قسمت چماقی در انتها)

Tetra morium- Caespitum L. The pyramid ants.

Texas leafcutting ant.

2- زیرخانواده فورمیسینه: كه شامل

Cornfiedant à lasius alienus

Red and à PormiCapallideful

مورچه‌های آتشین در این گروه هستند.

مورچه‌های آتشین مهمترین مورچه‌ها هستند و عمده‌ترین مورچه‌های آفت در علفزارهای جنوب شرقی آمریكا هستند. مورچه‌های بومی آتشین شامل
solenopsis geninata و مورچه‌های آتشین جنوبی Solenopss xyloni و دو گونه مورچه‌های وارده به نامهای مورچه‌های سیاه آتشین وارده Solenopsis richtera و مورچه‌های قرمز آتشین وارده به نام Solenopsis –invicta Buren هستند.

توصیف از مراحل مورچه‌های آتشین قرمز وارده Soenopsis invicta بالغ:

كلنی ‌های مورچه‌ شامل نر و ماده بالدار كه داری قدرت تولید مثل هستند كه كوچكتر از مورچه‌های كارگر عقیم ماده هستند. اندازه بدن این مورچه‌ها در گونه های مختلف، متفاوت است. ماده‌های دارای قدرت تولید مثل، مورچه‌های برنده برگ در تگزاس می‌تواند حدود mm20 باشد و مورچه‌های دروگر اندازة آن 9-5 میلی‌متر است و رنگشان قرمز متمایل به قهوه‌ای است. یا اندازه مورچه‌های آتشین قرمز وارده از 4- 5/1 میلی‌متر است و رنگشان قرمز متمایل به قهوه‌ای است به طور متوسط، مورچه‌های كارگر از كلنی‌های چندین ژنی كوچكتر از مورچه‌های كارگر از كلنی‌های تك‌ژنی هستند.

تخم: تخم مورچه‌ها سفید تا زرد كم‌رنگ هستند و شكل آنها در گونه‌های مختلف متفاوت است. تخم مورچه‌های دروگر كمتر از 25 میلی‌متر و بیضی شكل است.

لارو: لارو مورچه‌ها سفید متمایل به كرمی هستند، بدون پا و به شكل كرم هستند. همراه با یك كپسول كوچك قابل دیدن كه قطعات دهانی را در بردارد. مورچه‌های دروگر شبیه به كدوی خمیده یا كدوی قلیانی هستند.

پوپ: پوپ مورچه‌ها شبیه بالغ در سایز و هم شكل هستند. همراه با ضمائم كه به صوت واضح، مانند رشته‌هایی روی بدن آنهاست. ابتدا آنها سفید متمایل به كرمی هستند ولی وقتی كه بالغ در آن پیشرفت كند تیره می‌شوند پوپ بعضی گونه‌ها مانند مورچه‌های آتشین برهنه هستند درحالیكه در گونه‌هایی دیگر نظیر مورچه‌های دروگر در كپیسولهایی شبیه پیله رخ می‌دهد.

کلمات کلیدی : مورچه های سیاه آتشین;تاریخچه زندگی و عادتها;شناسایی مورچه ها و طبقه بندی